“گاهی در آیینه به چشم هایت نگاه کن”
وارنا خبر / #محمد_حسن_علیپور عضو شورای اسلامی شهر رشت از مردم عذر خواهی کرد یا به توصیه عذرخواهیش دادند، نمی دانم اما چند کلام حرف یا به مسلک خودش امربه معروف با او دارم که گویا این روزها از دسترس خارج است و نمی توان او را دید و از نزدیک با اوصحبت کرد پس در صفحه اینستا خودم می نویسم.
آقای علیپور تحقیر کردن افراد صحیح نیست به خاطر شغلی که دارند و یا خانواده ای که دارند و یا فقر و … هیچ انسان با شرافتی دیگری را به دلایلی که عرض کردم تحقیر نمی کند اما آدم ها با افکار و رفتار و کنش هایی که دارند که می تواند تحت تاثیر از خانواده شغل تحصیلات و حتی ثروت و فقر شان باشد مورد قضاوت قرار بگیرند.
آقای علیپور من شما را بارها از نزدیک دیده ام و هم صحبت شما شده ام. شما مردی مهربان و بسیار از نظر من ساده هستید و البته احساساتی. من هم مانند شما احساساتی هستم به راحتی اشکم جاری می شود و یا عصبانی می شوم گاهی امکان دارد تمام پولم را بدهم به یک فقیر و چند کیلومتر پیاده برگردم خانه و البته همه این ها ناشی از جوشش احساسات است و من سعی می کنم این حس را کنترل کنم اما شما تلاشی در این زمینه نمی کنید.
شما چه ما متاسف باشیم یا خوشحال باشیم نماینده پارلمان شهری ما هستید. اتفاقا نماینده قشری هستید که کارگرند و زحمتکش و البته به گمان من امروز آن ها هم شما را دوست ندارند. گویی شما گذشته خود را فراموش نکرده اید بلکه از گذشته خود متنفرید. آدم ها قرار نیست به گذشته برگردند و احمقانه است تصور کنم پس از پایان کار شما در شورا به شغل سابق تان بر گردید و آرزو دارم با توجه به تلاش و تحصیل تان بتوانید در جایی مفید تر خدمت کنید اما رفتار های شما و سخنان تان را از ابتدای کاندیداتوری تا همین لحظه که احیانا این متن را می خوانید مرور کنید.
من هر شب قبل خواب جلو آیینه رفته و به چشم هایم دریچه روح هستند نگاه می کنم از خودم می پرسم آیا امروز انسان بهتری شده ام شما هم یک بار قبل خواب به چشم های تان نگاه کنید و این سوال را از خودتان بپرسید. یا به فیلم ها و عکس های قبل از انتخاب شدن تان به عنوان عضو شورای شهر نگاه کنید.
شما هربار که عصبانی یا احساسی می شوید شروع به توهین به همکاران و مردم می کنید. یک روز دهان همه را گل می مالید و روز دیگر برای مردم متاسفید و … بعد عذر خواهی می کنید!
یک عضو شورای شهر یک شهروند عادی است که موقتا دارای شخصیت حقوقی شده است و شاید هارت و پورتی برای بعضی کارمند های شورا و شهرداری کند اما نه این شورا ماندنی است تا ابد و نه این های و هوی تا ابد قابل تحمل. آدم ها خودشان حرمت شان را حفظ می کنند و همیشه هستند آدم هایی که چشم شان را ببندند و نه من نوعی را ببینند و نه عنوان حقوقی موقت نه چندان پر ارزشم را حرمت نهند و سپس پشیمانی فقط و فقط برای شخص صاحب عنوان خواهد ماند.
من هشدار می دهم نسبت به خطراتی که شما را تهدید می کند و نسبت به آدم هایی که دورو بر شما را گرفته اند و سعی در خط دهی به شما در جهت تامین منافع خودشان دارند.
همه ما آدم ها تشت هایی داریم بالای بام که به شدت باید مراقب و نگران افتادنش باشیم. می ترسم از روزی که همه به شما پشت کنند و تنها و غمگین باقی بمانید. دیگر نه دوستان و همکاران سابق برای شما آغوش بگشایند و نه دوستان امروز در کنارتان باشند.
مطمئنا همیشه حق چیزی که من و شما می گوییم نیست و البته مقام معظم رهبری هم در جایی توصیه نکرده اند که باید به کاندیدای مورد نظر شما رای داده شود و یا آبستراکسیون که امری قانونی است و ابزاری است در دست سیاستمدارانی که نماینده مردم هستند تا به موقع در جهت تامین منافع مردم اعمال کنند عملی قبیح و قابل توهین.
شما در آخرین جلسه شورا به مردم توهین کردید و سپس مصاحبه نموده گفتید احساساتی شده اید و سپس به خبرنگارانی که فیلم سخنان شما را پخش کردند توهین نموده آن ها را ایادی … نام نهادید و امروز عذر خواهی می کنید؟!
من به عنوان یک شهروند که مورد توهین قرار گرفتم به سهم خودم عذرخواهی تان را نمی پذیرم و شما را نمی بخشم. اما بخشیدن من و امثال من منوط به تغییر رفتار و گفتار شما در صحن علنی شورایی است که باید شان و شخصیت من و مردم رشت را حفظ کند و البته در سطح و پرستیژ نام رشت کنش و گفتار داشته باشد. می توانید از نوشتار من ناراحت شوید و یا هر برخوردی قانونی و غیر قانونی داشته باشید اما حتمن جلو آیینه رفته و به چشم های تان خیره شوید و از خود بپرسید که آیا امروز نسبت به دیروز آدم بهتری بوده اید یا نه؟!
