به گزارش وارنا خبر به نقل از  “ورزش سه” فیلم کوتاهی دیدم، در خاطرم ماند. گودیسون پارک اورتون عملاً خالی بود. ناگهان یک بازیکن منچسترسیتی به تنهایی با یک توپ برای انجام کمی تمرین و گرم کردن بعد از بازی وارد میدان شد.
گرم کردن پس از مسابقه برای بازیکنان ذخیره غیرعادی نیست، اما چیزی که این صحنه را تا حد زیادی متفاوت کرده بود، هویت آن بازیکن بود: کوین دی‌بروینه.

شاید یکی از برجسته‌ترین و احتمالا برجسته‌ترین بازیکن این فصل لیگ برتر، هنوز مشغول انجام کارهایی بود که در تمام زندگی‌اش انجام داده است. تکنیک‌های خود را تقویت می‌کرد و فارغ از هر گونه سرپیچی و دور زدن و طفره رفتن مشغول بود.

دی‌بروینه در پیروزی ۳-۰ مقابل اورتون در ترکیب اصلی قرار نداشت، ولی سیتی همچنان فوتبال تقریباً بی‌عیب و نقصی را به نمایش گذاشت. تصور کنید اگر او در زمین حاضر بود چه بلایی بر سر آبی پوشان مرسی ساید آمده بود؟ 
اینجا چاره‌ای نداشتم، بی‌اختیار به فکر فرو رفتم. احتمالا مانند معدودی که در استادیوم مانده بودند، یا کسانی که همین فیلم کوتاه را دیده‌اند بطور حتم علامت سوال یا تعجبی در ذهن‌شان دینگ دانگ کرده بود.

جدیت، تمرکز و عطش سیری‌ناپذیر فصل به فصل،‌ هفته به هفته و روز به روز ادامه دارد. به چشم می‌بینی بیهوده در این نقطه نایستاده‌اند.
حدود ۲۰ دقیقه پیش از آن، پپ گواردیولا به هواداران سیتی در گودیسون نزدیک شده بود، و مانند کسی که می‌دانست ماموریت در شرف انجام است، لبخند می‌زد.

سیتی، دی‌بروینه و گواردیولا می‌دانستند با وقوع باورنکردنی رویدادها، در آخر هفته آینده قهرمان خواهند شد. اگر آرسنال در سیتی گراند در برابر ناتینگهام فارست شکست بخورد، با سه بازی باقی‌مانده، این اتفاق خواهد افتاد و قهرمانی از آن سیتی خواهد شد. گواردیولا روز پیش از این رسما در مصاحبه‌ای اشاره کرد امیدوارم ناتینگهام به پیروزی نرسد تا قهرمانی ما در برابر چلسی و در برابر هوادارانمان در اتحاد شکل بگیرد.

اما فارست نه تنها با پیروزی ۰-۱ در مقابل آرسنال بقای خود را در لیگ برتر تثبیت کرد، بلکه قهرمانی دیگری را نصیب سیتی ساخت.
باید اقرار کرد پایان بد و ناخوشایندی بود، ضد حال، آنتی کلایمکس. 
قهرمانی را باید بعد از پایان مسابقه و در استادیوم جشن گرفت.

این عنوان قهرمانی، سیتی را در جایگاه نادری در تاریخ فوتبال انگلستان قرار داد. 
فوتبال تماماً خلق تاریخ است و اینک سیتی با کسب قهرمانی در سه فصل متوالی (۲۰۲۳-۲۰۲۰) در کنار هادرزفیلد (۱۹۲۶-۱۹۲۳)، آرسنال (۱۹۳۵-۱۹۳۲)، لیورپول (۱۹۸۴-۱۹۸۱) و منچستریونایتد (۲۰۰۱-۱۹۹۸) و (۲۰۰۹-۲۰۰۶)، قرار گرفته است.

گواردیولا در دوران حضورش در منچستر رکوردهای بسیاری بر جای گذارده است. اولین تیمی که سه گانه داخلی (۱۹-۲۰۱۸) را به دست آورد، اولین تیمی که به ۱۰۰ امتیاز در فصل (۱۸-۲۰۱۷) رسید. تیمی که بیشترین گل لیگ برتر را با ۱۰۶ گل در یک فصل (۱۸-۲۰۱۷) به ثمر رساند.
و حالا با قهرمانی در لیگ این فصل اگر رکورد سه گانه بخش قرمزپوش منچستر در فصل ۹۹-۱۹۹۸ را تکرار نکنند، به‌راستی شوکه کننده خواهد بود.

فقط دو گام دیگر باقی مانده است:
فینال جام حذفی و پیروزی در دربی منچستر در ومبلی و غلبه برابر «نراتزوری‌ها» در ۱۰ ژوئن در استانبول.

اگرچه درامای بی‌پایان یونایتد در آن فصل استثنایی برای سیتی قدرتمند غیرقابل مهار معنایی ندارد. ۲۴ سال پیش در آن بهار دیوانه‌وار، در هر مسابقه‌ای، برای یونایتد خطرات بسیاری در کمین نشسته بود.

در یکی از هیجان‌انگیزترین دیدارهای نیمه نهایی تاریخ جام حذفی انگلستان، آرسنالِ ونگر برابر یونایتد فرگوسن ایستاده بود، حقیقتا ایستاده بود. پیتر اشمایکل پنالتی دنیس برکمپ را مهار ‌کرد و رایان گیگز گل عالی و استثنایی تمام دوران‌ها را در وقت اضافی به ثمر رساند. رقابت قهرمانی لیگ تا دقایق پایانی روز پایانی پیش رفت. و بالاخره در لیگ قهرمانان در نیمه نهایی در تورین مقابل یوونتوس از ۰-۲ به پیروزی ۳-۲ دست یافتند، با بهترین بازی عمر کاپیتان روی کین. اما کین و اسکولز با دریافت کارت زرد در فینال غایب بودند. و بالاخره در «آن» فینال در بارسلونا مقابل بایرن مونیخ با دو گل پیاپی در دقایق ۹۱ و ۹۳ توسط شرینگهام و سولسشر ورق را ناباورانه برگرداندند.

در مقابل، سیتی در طول بردهای بی‌امان خود که از فوریه آغاز شد، هرگز و اصلا و ابدا، خطری تهدیدش نمی‌کرد.
گواردیولا با مجموعه فوق العاده‌ای از بازیکنان، تیمی را شکل داده است که حالا بعد از تصاحب لیگ به عقیده بسیاری پیروزی در برابر یونایتد در فینال حذفی تضمین شده است و سپس سفر طولانی این فصل در استانبول تکمیل خواهد شد. قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا برابر اینتر میلان و فتح قله فوتبال اروپا و سه گانه استثنایی برای نخستین بار.

حقیقت این است که همان‌طور که بارها در این فصل اشاره داشتم؛ زمانی که شادی آنها را در مرسی‌ساید تماشا می‌کردم، فرار از این احساس غیرممکن بود. چیزی بزرگتر از یک قهرمانی دیگر در جریان است، هدف واقعی چیز دیگری است. و این به سادگی مشهود و مشخص است. در طول سالیان سال پیگیری جدی فوتبال انگلستان هرگز چنین چیزی را ندیده‌ام. سیتی مجهزترین تیم برای انجام کاری است که هرگز از زمان شروع تاریخ فوتبال انگلیس در سال ۱۸۸۸ انجام نشده است.

همه آن‌هایی که باید، می‌دانستند سیتی سومین عنوان پیاپی لیگ برتر را در این فصل به‌دست خواهد آورد!
پیش از این بارها و بارها اشاره کرده بودم که سیتی در حال بازنویسی تاریخ خود و تاریخ فوتبال انگلستان و اروپا در این برهه از زمان است.
باور کنید یا نه، به فصل بعد فکر می‌کنم. آیا سیتی چهارمین عنوان پیاپی قهرمانی انگلستان را کسب خواهد کرد؟
هیچ باشگاهی در ۱۳۵ سال قادر به انجام این مهم و این رکورد بی‌نظیر نبوده است.
و سر الکس فرگوسن تنها سرمربی‌ای است که سه قهرمانی متوالی را به تنهایی به اسم خود نوشته است.
هادرزفیلد، آرسنال و لیورپول، همگی در طول ۳ دوره قهرمانی پیاپی، مربیان خود را تغییر دادند. 
مطمئنم گواردیولا خوب می‌داند این شاهکار دور از دسترس او نیست.

با تماشای تکه پاره شدن اورتون، که برای بقا دست و پا می‌زد، به سختی ضعفی در سیتی دیده می‌شد، چنانچه در نیمه نهایی لیگ قهرمانان برابر مادرید که به سرنوشت شوم مشابهی دچار شد.
رقبای سیتی، همگی در تابستان امسال در فکر تغییرات اساسی در تمامی سطوح هستند، بارسازی و تقویت و یافتن راهی برای رقابتی پایاپای. در این فصل آرسنال به عنوان تنها رقیب سیتی در هفته‌های پایانی بدجوری کم آورد. 
راستش را بخواهید با آنچه که در حال حاضر شاهد آن هستیم، تیم‌هایی که حتی سعی در تعقیب سیتی گواردیولا دارند، عملاً خود را در یک مسابقه نابرابر قرار داده‌اند؛ پای پیاده دویدن در پی اسبی تیزپا و آماده که مرزی برای تاخت و تاز ندارد.

لیورپول، یونایتد، چلسی و نیوکاسل و حتی تاتنهام و بقیه بهتر خواهند شد، ترمیم و  بهبود زخم‌ها. پیشرفت آرسنال ادامه خواهد یافت، اما تصمیم گیرنده و تعیین کننده استانداردها تماما از سوی سیتی تحمیل خواهد شد.

ما به سادگی نظاره‌گر یک تیم بی‌نهایت خوب با یک مربی استثنایی هستیم که تاریخ خود را نوشته است.

امروز:
گارد افتخار چلسی را برای قهرمان لیگ در اتحاد شاهد خواهیم بود. و کاپیتان گوندوگان جام را به آغوش خواهد کشید.
اگر سخت است، ولی جا دارد به دوستداران سیتی تبریک بگوییم که روزگار خوشی دارند و تیمی بی‌همتا.

و فردا؛
بدون طفره و با جدیت هرچه تمام‌تر، گرم کردن دی‌بروینه، هالند و بقیه اعضای تیم برای دو گام باقی‌مانده از سه گانه طبق معمول همیشه ادامه خواهد یافت.
و ما که حیرت زده در انتظار ورق خوردن صفحه دیگری از تاریخ هستیم.
چشم‌هایمان را شست‌وشو دهیم و لحظات تاریخی را با چشمان از حدقه درآمده با شفافیت هر چه تمام‌تر ببینیم.
روزی قصه‌های باورنکردنی برای بچه‌های فوتبال‌دوست فامیل خواهیم داشت. یکایک آنها نیز مبهوت خواهند شد و به سراغ فیلم‌ها و کتاب‌ها خواهند رفت.